9&10 Juni Bar Harbor - Jefferson

Dinsdag 9 Juni : bestemming Jefferson New Hampshire :

Deze morgen rustig opgestaan en gaan ontbijten bij ons bakkertje in Bar Harbor.

Marja koos deze keer een amandel croissant en Walter opnieuw een heerlijke volkoren bagel met walnoot-maple sirup roomkaas en een kleine koffie. Smullen. De koffie lijkt wel een kwart liter. Tjonge wat een hoeveelheden.

Deze dag moeten we ongeveer 350 Km over lokale wegen. Dat wordt dus door jasssen.

Tot nu toe hebben we heel veel plezier van onze eigen Garmin GPS. Het was voor vertrek even moeilijk om de kaarten van USA op de kop te tikken maar dat waren er nog net op tijd. Niet zozeer omdat we de weg niet kunnen vinden maar vooral elke dag het vinden van de adressen van de dingen die we willen bezoeken en ook van het hotel. Geen gezoek je tuft er zo heen. Ideaal.

Vandaag bij matig weer door verschillende landschappen en plaatsjes gereden. Het valt op dat in de binnenlanden het er af en toe toch wel armoedig uitziet. De huizen zijn klein en slecht onderhouden. Maar het landschap en de natuur blijft afwisselend en mooi. Alles is fris groen. Het valt op dat de natuur later is dan in Nederland. Onderweg in een dorps super boodschappen gedaan. Wat te drinken voor onderweg en een lekkere lunch met wat fruit. In de winkel zag je de vooral oudere mensen denken, wat doen die vreemdelingen hier. Iedereen was vriendelijk hoor.

We hebben onderweg de staat Maine verlaten en in New Hampshire terecht gekomen.

Het reservaat White Mountains wat ons reisdoel is heeft redelijke bergen tot boven de 2000M. Op de hoogste berg Mount Washington lag zelfs nog een beetje sneeuw. We hebben al woeste bergbeekjes gezien. Het blijft wat regenachtig met af en toe laaghangende wolken. De temperatuur is ruim 30 graden F lager dan aan de kust. Dat is wel een heel verschil. Het is bij dit weer ongeveer 15 graden C. Buiten moet je dus een trui en jas aan. We zijn in het park op een “Ranger Station”geweest om wat info te krijgen over het natuur park. Een echt oud dametje in boswachters outfit (wel zonder hoed) stond ons te woord. Ze kon ons niet veel info geven en moest steeds bij een collega vragen. We dachten eerst dat ze een beetje de weg kwijt was maar later vertelde ze dat ze een nieuwe “volonteer” was en dat ze nog veel moest leren. Grappig en knap daar op hoge leeftijd nog aan te beginnen. In een klein plaatsje in het park in een in een koffie tentje wat gaan drinken. Ze bleken ook draadloos internet te hebben. Daar hebben we toen maar meteen gebruik van gemaakt en onze eerste reis weblog verzonden. Nadat we onze bed en breakfast (Appelbrook) hebben opgezocht zijn we in Lancaster wat gaan eten. Smaakte prima. Gezellig zaakje met redelijk wat gasten. Marja ontdekte dat dit plaatsje vlak aan de Canadese grens ligt.

Woensdag, 10 juni. Bestemming Weston Vermont : We kregen een echt amerikaans ontbijt in de grote woonkeuken van onze B&B Appelbrook in Jefferson, waar we als enig gasten zaten. Het oude huis was oorspronkelijk gebouwd in 1796, voor de eerste vrouwelijk dokter uit de omgeving. Blijkbaar een soort Dr.Quin. Later is het huis uitgebreid, o.a. met een toren en in dezelfde familie gebleven tot 1920. Toen is het een tijd een verzorgingshuis voor ouden van dagen geweest, daarna werd het een B&B, sinds 15 jaar met deze eigenaars. Elke kamer heeft een eigen naam en inrichting. Walter vond het allemaal te veel van het goede, ik vond het wel grappig. Een soort Pippi-huis, waar je makkelijk kunt verdwalen, met heel veel trapjes, gangetjes, kamertjes, badkamertjes enz.

Vandaag was het gelukkig droog, maar met heel laag hangende bewolking in de bergen.

Daardoor konden we jammer genoeg niks zien op dé route die we gingen volgen en die bekend staat om de mooie uitzichten. Ook de daar bekende Mount Washington viel in de mist niet te ontdekken, de berg wel, maar de top niet. We hebben wel een wandeling gemaakt naar de Glen Ellis waterval. Daarvoor moesten we eerst een heel stuk afdalen het dal in voor we bij de waterval kwamen. Het was een glibberig pad, maar daar waren we op voorbereid.

Eind van de middag waren we in Quechec een leuk klein plaatsje, waar een bekende glasblazerij is, die hun eigen elektriciteit opwekken met waterkracht. Er was ook een showroom bij met veel glasproducten, heel smaakvol, maar duur natuurlijk en ook niet makkelijk mee te nemen vanwege de breekbaarheid.

We zijn gaan eten in een vreselijk om te zien, echt amerikaans pizza geval. Het zag er echt niet uit, maar het eten was prima. Walter had een kleine pizza en ik alleen een salade. Gelukkig met de dressing apart in zakjes, anders wordt de sla verzopen waar je bij staat. Natuurlijk hebben we, echt op z’n hollands, het eten ook nog gedeeld, dus we kwamen beiden aan onze trekken en kregen het samen niet eens op.

We waren al gewaarschuwd om voor aankomst in ons volgende B&B gegeten te hebben, want dat is in zo’n klein gehucht, daar is verder niets. De eigenaresse is helemaal lyrisch omdat we uit Nederland komen. Haar overgrootvader is in 1908 vaar de VS geëmigreerd en dat schept een band natuurlijk. Ze wisten nog dat hij uit Chaam bij Rotterdam kwam. Volgens ons is dat dicht bij Breda. Maar goed voor amerikanen is alles in Nederland dichtbij.

Na de koffie en home-made cookies is het weer tijd om te gaan slapen.